Τσα!!! Βρε, βρε, βρε! Για κοιτάξτε ποια κάνει ανάρτηση μετά από πάνω από 1 χρόνο απουσίας! Γλυκά μου πλάσματα, αγαπημένοι φίλοι και φίλες, καλησπέρα! Σίγουρα θα σας ξαφνιάσει η επιστροφή μας. Κατ’ αρχήν να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον που δείξατε τον καιρό της απουσίας μας. Είμαστε όλοι καλά δόξα τω Θεώ! Ο λόγος της αποχής από τη μπλογκόσφαιρα είναι η έλλειψη χρόνου, όπως σας εξήγησα και στα social. Ο Δημητράκης μας μεγαλώνει (9.5 χρονών) και μαζί με αυτόν και οι υποχρεώσεις. Πού χρόνος για ενασχόληση με μαγειρική και μπλογκ! Μου έλειψε η δημιουργία, η επαφή με τους αναγνώστες, αυτή η αγαπησιάρικη σχέση που είχαμε χτίσει τόσα χρόνια…Αλλά η ζωή έχει τις δικές της επιταγές κι εκπλήξεις…

Μια πολύ γρήγορη ενημέρωση για την χρονιά που πέρασε: στις 21/11/24 έφυγε η Τζόγια μας…Ήταν άρρωστη και η κατάστασή της όλο και χειροτέρευε. Πέθανε στην αγκαλιά μου λίγα λεπτά, αφού είχα επιστρέψει από τη δουλειά. Πραγματικά ήταν σαν να με περίμενε…Η θλίψη μεγάλη, η απώλειά της με σημάδεψε. Μην ξεχνάτε ότι την είχα βρει νεογέννητη στα σκουπίδια  και τη μεγάλωσα με το μπιμπερό! Δεν θα την ξεχάσω ποτέ και νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά που έφερε στη ζωή μου. Αυτή ήταν η μόνη οδυνηρή στιγμή της περασμένης χρονιάς.

Στα ευχάριστα τώρα. Αξέχαστα θα μας μείνουν δύο ταξίδια που κάναμε το ’24: στον Όλυμπο και στο Λονδίνο. Λατρέψαμε και το βουνό και την υπέροχη πρωτεύουσα της Μ. Βρετανίας και περάσαμε φανταστικά και στα δύο μέρη! Να έχουμε υγεία να ξαναπάμε! Επίσης η μικρή μου αδερφή, η Δημητρούλα μας, πήρε το πτυχίο της στο Μαθηματικό,  κάνει και μεταπτυχιακό, στα 43 της παρακαλώ, παραιτήθηκε μετά από τον στρατό  διδάσκοντας ότι ποτέ δεν είναι αργά να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου!

Και περνάμε στη συνταγή που υπήρξε η αφορμή να ξανανοίξω τον υπολογιστή μου και να σας γράψω. Τις προάλλες άκουσα τον Κωστή να ανακατώνει την κουζίνα. Καιρό είχε να φτιάξει κάτι σκέφτηκα. Και με χαρά διαπίστωσα ότι έφτιαχνε παξιμάδια πορτοκαλιού ο χρυσοχέρης μου! Το ιδιαίτερο με τα συγκεκριμένα παξιμάδια πορτοκαλιού είναι ότι έχουν λίγη ζάχαρη και λίγο λάδι. Είναι όμως πεντανόστιμα και ανταγωνίζονται τα αγαπημένα μου παξιμάδια κρασιού που σας είχα παρουσιάσει εδώ. Δοκιμάστε τα και αναμένουμε εντυπώσεις!

Αυτά προς το παρόν. Όταν φτιάξουμε ξανά κάτι αξιόλογο, θα το μοιραστούμε μαζί σας! Σας στέλνουμε φιλιά πολλά κι αγάπη από τη Ζακυνθούλα μας! Να περνάτε όμορφα! Μουάτς!

Υλικά για 2 μπαστούνια:

460 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
100 γρ.  ζάχαρη
70 γρ. ελαιόλαδο
180 γρ. χυμός πορτοκαλιού
1 κ.γ. σόδα
ξύσμα 1 πορτοκαλιού
σουσάμι (προαιρετικά

Εκτέλεση:
Σε ένα μπολ βάζω το ελαιόλαδο, το ξύσμα και τη ζάχαρη και τα χτυπώ. Διαλύω τη σόδα μέσα στον χυμό πορτοκαλιού και την προσθέτω στο μπολ. Χτυπώ καλά να ανακατευτούν τα υλικά. Ρίχνω σταδιακά το αλεύρι. Αρχικά ανακατεύω με αυγογδάρτη, μετά με μαρίζ και στο τέλος με τα χέρια. Χωρίζω σε δυο ίσα μέρη τη ζύμη μου και σχηματίζω δυο μπαστούνια. Τα τοποθετώ σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και τα πατικώνω να γίνουν πλακουτσά. Τα χαράσσω, τα ραντίζω με ελάχιστο νερό (για να κολλήσει πάνω το σουσάμι), τα πασπαλίζω με το σουσάμι και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 170C αντιστάσεις για 25 λεπτά.  Μετά τα βγάζω, τα κόβω, τα πλαγιάζω για να ψηθούν και εσωτερικά και ξαναψήνω στους 160C αέρα για 20 λεπτά. Καλοφάγωτα!