Καλημερούδια, γλυκά μου πλάσματα! Είναι μέρες που θέλω να αποτυπώσω στο μπλογκάκι-ημερολόγιο τις εντυπώσεις μου από τις φετινές διακοπές, αλλά οι καλοκαιρινοί ρυθμοί δεν με αφήνουν να κάτσω μπροστά από την οθόνη…Πάμε σχεδόν καθημερινά για μπάνιο, οπότε πού κουράγιο για γράψιμο; Εννοείται ότι με τον Δημητράκη ξύπνιο είναι απίθανο να ανοίξω υπολογιστή. Δεν με αφήνει…Που λέτε λοιπόν φέτος πήγαμε κλασικά για ιατρικό τουρισμό στην πατρίδα μου, την Πατρούλα και το συνδυάσαμε με ολιγοήμερες διακοπές σε ένα υπέροχο χωριουδάκι της Ηπείρου, την Λυγιά. Αρχικά να πω ότι αποφασίσαμε να το παίξουμε τουρίστες και στην γενέτειρά μου και επισκεφθήκαμε το Κάστρο και το Αρχαίο Ωδείο. Και τα δύο μνημεία μας άρεσαν και αξίζει να τα επισκεφθείτε!

Η Λυγιά είναι ένα μικρό χωριουδάκι με μικρό λιμανάκι και εκτεταμένη αμμώδη παραλία. Έχει λίγα ταβερνάκια και αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ενδείκνυται για ήσυχες οικογενειακές διακοπές. Εμείς που πάντα το καλοκαίρι ζώντας σε τουριστικό μέρος αναζητούμε μέρη ήσυχα, ήταν ιδανικά! Απολαύσαμε την γαλήνη, τη μελωδία της θάλασσας και των τζιτζικιών…Απολαύσαμε πρωινό τρέξιμο πλάι στην θάλασσα, ηρέμησε το μυαλό μας και χαλάρωσε το είναι μας. Ένα άλλο μεγάλο της πλεονέκτημα είναι ότι σε απόσταση αναπνοής έχει πολλά αξιοθέατα όπως Πρέβεζα, Πάργα, Ιωάννινα κτλ. Εμείς βέβαια επιλέξαμε μέρη χωρίς συνωστισμό για ευνόητους λόγους. Μείναμε πολύ ευχαριστημένοι από την διαμονή μας στα Αλκυόνη Διαμερίσματα , από την ζεστή φιλοξενία της Βάγιας, του Χρυσόστομου και του Σωτήρη, από την υπέροχη θέα στην θάλασσα που είχε το μπαλκονάκι μας και δώσαμε υπόσχεση να ξαναπάμε του χρόνου (πρώτα ο Θεός) για να εξερευνήσουμε και τα υπόλοιπα μέρη. Να συμπληρώσω ότι η περιοχή συνορεύει με την μεγάλη και κοσμοπολίτικη παραλία του Βράχου και της Λούτσας με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!

Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο απ’όλα ήταν οι πηγές του Αχέροντα! Αξίζει πραγματικά να περπατήσετε μέσα στα παγωμένα νερά του ποταμού και να θαυμάσετε την ομορφιά του τοπίου. Η πρόσβαση είναι εύκολη και δεν χρειάζεται κόπος για να απολαύσετε αυτή την μαγεία από κοντά.

Μεγάλη έκπληξη αποτέλεσε η Πρέβεζα! Τόσο όμορφη δεν την περίμενα! Διαθέτει μια υπέροχη πεζοδρομημένη προκυμαία, όπου βρίσκονται μερικά από τα ομορφότερα νεοκλασικά παραδοσιακά κτίρια της πόλης, αλλά και άφθονα καφέ και εστιατόρια. Σε συνδυασμό με την πανέμορφη και γραφική παλιά πόλη με τα πλακόστρωτα καλντερίμια, τα παραδοσιακά σπίτια και τις μυρωδάτες αυλές όλα αυτά συνθέτουν μια υπέροχη εικόνα που θυμίζει έντονα νησί!

Ένα μνημείο εντυπωσιακό, επιβλητικό και ποτισμένο με ιστορικές μνήμες είναι το μνημείο του Ζαλόγγου. Πρόκειται για ένα γλυπτό αφιερωμένο στις Σουλιώτισσες που προτίμησαν να πέσουν στο γκρεμό από το να παραδοθούν στα χέρια των Τούρκων. Ένα μνημείο σύμβολο θυσίας και αγάπης για την ελευθερία. Αξίζει η ανάβαση 400 περίπου σκαλοπατιών (δεν είναι επικίνδυνα, δεν χρειάζονται καν αθλητικά παπούτσια, εγώ σανδάλια φορούσα), φανταστείτε ότι ακόμη κι ο Δημητράκης ανέβηκε δίχως γκρίνια. Η θέα από την κορυφή προς τον κάμπο της Πρέβεζας, τον Αμβρακικό Κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος θα σας αποζημιώσει!

Η λίμνη Ζηρού ήταν μια ακόμη σπουδαία ανακάλυψη. Δεν την είχα ακούσει ξανά, οπότε ήταν μεγάλη η έκπληξή μας, όταν την βρήκαμε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Φιλιππιάδα. Την κυκλώνει ένα μονοπάτι και έντονη βλάστηση που καθιστά το τοπίο ειδυλλιακό! Πάνω από την λίμνη υπάρχει και καφετέρια-εστιατόριο. Εμείς πήγαμε νωρίς το πρωί κι απολαύσαμε καφεδάκι με την πιο ωραία θέα!

Τέλος επισκεφθήκαμε και την Αρχαία Νικόπολη, την μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη της Ελλάδας. Ιδρύθηκε από τον Αύγουστο Οκταβιανό για να τιμήσει τους θεούς που τον βοήθησαν να νικήσει στην ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. Πέραν από το αξιόλογο (αλλά μικρό) μουσείο είναι επισκέψιμος ένας πολύ εκτεταμένος αρχαιολογικός χώρος. Θα χρειαστείτε αυτοκίνητο για να μετακινηθείτε, γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Ωστόσο αρκετά μνημεία ήταν κλειστά και δεν μπορέσαμε να τα δούμε από κοντά. Δεν παύει όμως να είναι ένας χώρος που σε ταξιδεύει πίσω στον χρόνο κι αξίζει να τον επισκεφθείτε!

Μέσα σε λίγες μέρες κάναμε τόσα πολλά πράγματα…Κι όπως έλεγα και στον Κωστή: “Ρούφα ελευθερία, ξεγνοιασιά, αποτύπωσε εικόνες, γεύσεις, μουσικές, αρώματα, γιατί δεν ξέρουμε τι μας περιμένει! Η πανδημία μπορεί και να μας φυλακίσει πάλι στα σπίτια μας, οπότε ας χορτάσουμε, όσο μπορούμε!” Δόξα τω Θεώ πήγαν όλα καλά, περάσαμε υπέροχα και το κυριότερο ευχαριστήθηκε κι ο Δημητράκης μας! Και του χρόνου με υγεία και χωρίς ιούς!

Φιλιά πολλά από το νησί! Να προσέχετε, γλυκά μου πλάσματα! Μουάτς!