Καλημερούδια, γλυκά μου πλάσματα! Σήμερα η ανάρτηση έχει διαφορετικό ύφος…Δεν θα σας μαγειρέψω αυτή την φορά, αλλά θα σας ταξιδέψω στην ανοιξιάτικη Ζάκυνθο! Όπως γράφει κι ο εθνικός μας ποιητής “Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.”
Όλα αποκτούν ομορφιά αυτή την εποχή ακόμα και τα πιο ταπεινά…Σχεδόν κάθε μέρα βολτάρουμε στην όμορφη εξοχή του νησιού. Ανεβαίνουμε σε βουνά αναζητώντας σπαράγγια, ξεχυνόμαστε στις παραλίες, περπατάμε κανά πεντάρι χιλιόμετρα εισπνέοντας τον καθαρό αέρα και ρουφώντας την αναζωογονητική αύρα της φύσης. Η πανδημία έχει καταστήσει ακόμα πιο έντονη την ανάγκη να βρεθούμε στο φυσικό περιβάλλον, το οποίο λειτουργεί σαν βάλσαμο στις ψυχές μας. Και φυσικά ακολουθεί κι ο Δημητράκης (ευκαιρία για άσκηση) ακούραστος και διψασμένος για χιλιόμετρα. Γινήκαμε τουρίστες στο νησί, μιας και δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε…Γι’αυτό πηγαίνουμε σε διάφορα μέρη ακόμα και σε αξιοθέατα που έχουμε πάει στο παρελθόν. μόνο και μόνο για να νιώσουμε λίγο τουρίστες.
Η αλήθεια είναι πως τώρα το νησί είναι στα καλύτερά του. Σας έχω ξαναπεί πόσο κουραστικό γίνεται, όταν κατακλύζεται από ορδές τουριστών, οπότε τώρα το απολαμβάνουμε στο μέγιστο!
Περάστε καλά όπου και όπως μπορείτε! Βρείτε τρόπους για να διασκεδάσετε την μαυρίλα της εποχής, για να αποσείσετε το αρνητικό φορτίο και να βρείτε την γαλήνη. Η φύση πάντως βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας γαληνεύει…Ξέρει αυτή, είναι η μητέρα μας και όπως κάθε καλή μαμά ξέρει να παρηγορεί τα παιδιά της…
Με αυτές τις σκέψεις σας χαιρετώ! Σας στέλνω όλη μου την αγάπη και την θετική ενέργεια! Κουράγιο, αδέρφια μου! Θα περάσει κι αυτό! Πολλά γλυκά φιλιά από την Ζακυνθούλα!
