For the recipe in English click here
Καλή σας ημέρα, αγαπημένοι μου φίλοι κ φίλες! Σήμερα σας έχω ένα πολύ αγαπημένο μου φαγάκι που τώρα με τα κρύα είναι ό,τι πρέπει! Το στιφάδο, αυτό το παραδοσιακό ελληνικό πιάτο με τα κρεμμυδόπουλα (έτσι τα λέει η μαμά μου) ή κοκκάρια, πάντα το αγαπούσα, αλλά με χαλούσε η θέα του κουνελιού στο πιάτο. Βλέπετε, πάντα λάτρευα τα κουνελάκια κ δεν μου έκανε καρδιά να τα φάω. Γι’ αυτό κ έτρωγα μόνο τα κρεμμύδια. Τώρα που είμαι χορτοφάγος κ πειραματίζομαι διαρκώς κατάλαβα ότι όλη η νοστιμιά σε αυτό το πιάτο είναι τα κρεμμύδια κι όχι το κρέας. Το κουνέλι παίρνει γεύση από αυτά κι όχι το αντίθετο! Άρα, γιατί να μην φτιάξουμε ένα χορτοφαγικό στιφάδο; Θα μπορούσε να γίνει κ με μανιτάρια. Αλλά κ η σημερινή εκδοχή είναι πεντανόστιμη. Τρεις κρεατοφάγοι που έφαγαν πάντως ενθουσιάστηκαν κ έγλειψαν τα πιάτα τους! Δοκιμάστε το κ περιμένω εντυπώσεις!
Φιλάκια γλυκά από μένα κ τον δραστήριο μπέμπη που κλωτσάει διαρκώς! Μουάτς!

Υλικά για 4 άτομα:
600 γρ. καθαρισμένα κρεμμύδια για στιφάδο
1 κιλό πατάτες, καθαρισμένες κ χοντροκομμένες
2 σε ροδέλες+1τριμμένο καρότα
500 γρ. χυμός ντομάτας
1 κ.γ. πελτές ντομάτας
μισό ή 1 κ.γ. κανέλα
5 φύλλα δάφνης
8κ.σ. ελαιόλαδο
αλάτι κ πιπέρι

Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα βάζω τις πατάτες, τα κρεμμύδια, τα καρότα, τη δάφνη κ 3 ποτήρια νερό να βράσουν. Όταν αρχίσουν να μαλακώνουν, προσθέτω τον χυμό κ πολτό ντομάτας. Αφήνω να σιγοβράσουν. Στο τέλος προσθέτω το λάδι κ τα μπαχαρικά κ αφήνω τη σάλτσα να πήξει. Καλή σας απόλαυση!

Λένια κι εγώ νομίζω πως όλη η νοστιμιά είναι στα κρεμμύδια.
Κι εμενα μου αρέσουν πάρα πολύ. Κουνέλι δεν τρωω αλλά τα τρώω με μοσχάρι.
Και η αλήθεια ειναι πως και μόνο κρεμμύδια θα τα έτρωγα ευχαρίστως.
Πολύ ωραίο φαγητό και η μελωμένη σαλτσούλα ζητάει φρέσκο ψωμί 😉
Φιλιά πολλά
Πόσο πολύ συμφωνούμε, γλυκό μου κορίτσι! Κ μένα η μελωμένη σαλτσούλα μου φώναζε: «βούτα ψωμάκι να με φας!» Τι να κάνω κι εγώ; Υπάκουσα! Φιλάκια πολλά!
Έτσι είναι βέβαια, τα κρεμμύδια δίνουν τη νοστιμιά στο φαγητό! Πολύ ωραίο φαγάκι, ωραία σαλτσούλα!
Άσε το μπέμπη να κλωτσάει με την ησυχία του, χαχα
Αχ Μαράκι μου, μπορώ να κάνω κι αλλιώς; Φιλάκια πολλά!