Το μπλογκ αυτό πέρα μια γωνίτσα όπου καταγράφω τις μαγειρικές περιπέτειες που εκτυλίσσονται σε ένα απλό σπιτικό τση Ζακύνθου είναι απ’ότι θα έχετε καταλάβει, όσοι με διαβάζετε συχνά, και ένα είδος ημερολογίου, στο οποίο αποθηκεύω στιγμές, αναμνήσεις, γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα…Σε αυτή την ανάρτηση λοιπόν δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην ακύρωση των οικογενειακών μας πλάνων για εκδρομή στο Ναύπλιο. Εκεί θα συμμετείχαμε εγώ στον κυριακάτικο ημιμαραθώνιο κι ο Κωστής στον μαραθώνιο. Το περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Η δική μου προετοιμασία ήταν ελλιπέστατη, οπότε δεν θα κυνηγούσα μια καλή επίδοση, αλλά θα έτρεχα απλά για την χαρά της συμμετοχής. Αυτό που λαχταρούσα ωστόσο ήταν να πάμε εκδρομούλα και να αλλάξουμε τον αέρα μας! Θα έρχονταν κι οι γονείς μου μαζί για να κρατήσουν τον Δημητράκη την ώρα του αγώνα κι ήταν πραγματικά μια ωραία ευκαιρία για οικογενειακή θαλπωρίτσα.

Ο δε Κωστής είχε προετοιμαστεί πολύ σκληρά για αυτόν τον αγώνα. Είχε ξοδέψει αμέτρητες εργατοώρες στο γήπεδο, στο βουνό, στην άσφαλτο γράφοντας αναρίθμητα χιλιόμετρα με βροχή, με αέρα, με ζέστη, με υγρασία τις πιο περίεργες ώρες, όποτε δηλ. του επέτρεπαν οι οικογενειακές του υποχρεώσεις. (για περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του εδώ) . Ονειρευόταν να κάνει επιτέλους το πολυπόθητο ατομικό ρεκόρ και να κατεβάσει τον χρόνο του κάτω από 3 ώρες και 29 λεπτά. Οι προπονήσεις έδειχναν ότι βρισκόταν σε εξαιρετική φόρμα, οπότε ήταν βέβαιο ότι θα έκανε έναν καλό χρόνο που θα πιστοποιούσε και την αλματώδη πρόοδό του.

Ο ιός του υιού όμως είχε άλλα σχέδια…Δεν αστειεύομαι, ναι, ο μικρούλης μας ξανακόλλησε για νιοστή φορά ίωση και είναι πάλι αρρωστούλης…Και σαν να μην έφτανε αυτό κολλήσαμε κι εμείς για δεύτερη φορά και είμαστε ολίγον αδιάθετοι…Οπότε ναυάγησαν τα σχέδια για μαραθωνίους, εκδρομές, ατομικά ρεκόρ… Στην αρχή απογοητευτήκαμε, εξεπλάγημεν, δυσαρεστηθήκαμε…Άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως το παιδί είναι πολύ φιλάσθενο, αλλά όλοι, μα όλοι μου λένε ότι φέτος είναι η χρονιά των ιώσεων! Καλέ, τι τυχεροί που είμαστε! Φέτος βρήκαμε την κατάλληλη στιγμή να τον πάμε στον σταθμό! Τζακ ποτ! Γι’ αυτό, πολύ πιο συχνά επισκεπτόμαστε τον παιδίατρο παρά τον σταθμό…Ας είναι… Όλα αντιμετωπίζονται με αγάπη, ψυχραιμία και θετική διάθεση. Υγεία πάνω απ’όλα και όλα θα γίνουν…

Δεν θα σας αφήσω όμως χωρίς συνταγούλα! Σήμερα θα φτιάξουμε τα πιο τραγανά μπισκότα! Μας τα είχε φέρει στο σχολείο η γλυκιά μας θεολόγος, η πάντα χαμογελαστή Κατίνα μας, και τα ερωτεύτηκα αμέσως! Της ζήτησα λοιπόν τη συνταγή και ιδού! Είναι πανεύκολα, νηστίσιμα, πεντανόστιμα και πολύ πολύ τραγανιστά. Ο μικρός τα λάτρεψε μεμιάς και είναι από τα ελάχιστα πράγματα που τρώει τώρα που είναι αρρωστούλης και κακόφαγος! Δοκιμάστε τα λοιπόν και είμαι σίγουρη ότι θα τα αγαπήσετε κι εσείς!

Αυτά τα ολίγα από το νησάκι μας! Σας φιλώ γλυκά και σας εύχομαι καλό υπόλοιπο εβδομάδας! Μουάτς!

Υλικά για ένα μεγάλο ταψί φούρνου:
230 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
35 γρ. ελαιόλαδο
40 γρ. ηλιέλαιο
40 γρ. μπύρα
60 γρ. ζάχαρη
1/4 κ.γ. σόδα
1/2 κ.γ. κανέλα
1/4 κ.γ. γαρίφαλο
ελάχιστο αλάτι
ξύσμα 1 μέτριου πορτοκαλιού

Εκτέλεση:

Σε ένα μπολ ανακατεύω το αλεύρι με την κανέλα, το γαρίφαλο, το ξύσμα και το αλάτι. Σε άλλο χτυπώ τη ζάχαρη με τα λάδια. Σε ένα φλιτζάνι αναμειγνύω τη μπύρα με τη σόδα και τα ρίχνω στο μείγμα των υγρών υλικών. Κατόπιν ρίχνω σταδιακά τα στερεά υλικά στα υγρά και ανακατεύω αρχικά με μαρίζ και μετά με τα χέρια. Ζυμώνω το μείγμα και δημιουργώ μια εύπλαστη λιπαρή ζύμη. Την ανοίγω με πλάστη και με τη βοήθεια κουπ πατ κόβω σε μπισκοτάκια. Τα απλώνω σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 C για 30 λεπτά. Τα βγάζω, τα βάζω σε σχάρα να κρυώσουν εντελώς και τα αποθηκεύω σε αεροστεγές δοχείο. Καλοφάγωτα!

Σημ. ανάλογα με το μέγεθος του κουπ πατ που χρησιμοποιείτε θα βγει και η ποσότητα. Τα υλικά που σας δίνω εδώ μου γέμισαν μια λαμαρίνα φούρνου.