Το σπίτι μας καίγεται!

Είναι σούρουπο η ώρα που γράφω αυτές τις αράδες…Κάθομαι στο μπαλκόνι κι αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο…Ο Δημητράκης κοιμάται σαν αγγελούδι, ο Κωστής στη δουλειά, τα σκυλάκια μου γλύφουν τα πόδια και αποζητούν τα χάδια μου…Ρουφάω την ομορφιά του δειλινού, αγαλλιάζει η ψυχή μου κι αναφωνώ: τι ομορφιά, Θεέ μου! Αλλά ένας κόμπος μου σφίγγει τον […]